صفر معدل زندگی فرزندان بی کس احتیاج...
صفر کاریکاتور چکش درب مدرسه ها ،
که بروی فرزندان احتیاج ،
بســــــته است...
صفر ، بیست، دو گم کرده ای
که کمر تمنای فرزندان فقر را،
در کمرکش تمنای زندگی های بی پناه
در هم شکسته است...
....آدما تو فکرِ عیدن ، فکرِ یک ماهی سفیدناونا از تو خونه‌هاشون ، انگار هیچی نشنیدندیگه شب از راه رسیده ، غنچه‌ی غروب‌ُ چیدهاز پسر بچّه‌ی خسته هیچکی یه گُل نخریدهپُلِ عابرِ پیاده اما جای اَمن‌ِ خوابهرو لب‌ِ اون پسر اما یک سوال‌ِ بی‌جوابه:«ـ ای خدا! ای خدا! چرا نمی‌شه این گُلا یه لُقمه نون شه ؟جای خواب‌ِ من رو ابرا ، روی بام‌ِ آسمون شه ؟چرا سوسوی ستاره، تو شبِ من نمی‌مونه ؟قدرِ این گُلای سُرخُ چرا هیچ کس نمی‌دونه ؟»....
....
آدما تو فکرِ عیدن ، فکرِ یک ماهی سفیدن
اونا از تو خونه‌هاشون ، انگار هیچی نشنیدن
دیگه شب از راه رسیده ، غنچه‌ی غروب‌ُ چیده
از پسر بچّه‌ی خسته هیچکی یه گُل نخریده
پُل‌ِ عابرِ پیاده اما جای اَمن‌ِ خوابه
رو لب‌ِ اون پسر اما یک سوال‌ِ بی‌جوابه:
«ـ ای خدا! ای خدا! چرا نمی‌شه این گُلا یه لُقمه نون شه ؟
جای خواب‌ِ من رو ابرا ، روی بام‌ِ آسمون شه ؟
چرا سوسوی ستاره، تو شبِ من نمی‌مونه ؟
قدرِ این گُلای سُرخُ چرا هیچ کس نمی‌دونه ؟»
....